Rooibos czy miodokrzew? Różnice w smaku i działaniu.

Czym właściwie jest miodokrzew?

Honeybush, czyli miodokrzew (Cyclopia), to dzika roślina występująca naturalnie w południowej Afryce. Rośnie głównie w rejonie Przylądka Wschodniego i Południowego, gdzie panuje łagodny, oceaniczny klimat. Swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznemu, słodkiemu aromatowi, który przypomina zapach miodu.

Do produkcji naparu wykorzystywane są praktycznie wszystkie części nadziemne rośliny: liście, drobne łodygi, a także kwiaty, które mają intensywnie żółty kolor i delikatny, słodki zapach. Miodokrzew nie jest spokrewniony z herbatą właściwą (Camellia sinensis), dlatego – podobnie jak rooibos – nie zawiera kofeiny. 

Proces produkcji honeybushu przypomina w wielu aspektach tradycyjną obróbkę czarnej herbaty. Zebrany susz poddaje się fermentacji, podczas której zachodzą zmiany chemiczne odpowiedzialne za rozwój smaku i koloru naparu. Proces ten trwa kilka dni i odbywa się w stosach, które trzeba regularnie mieszać, by fermentacja była równomierna. Po zakończeniu fermentacji materiał suszy się na słońcu.

Rooibos i honeybush – napary z jednej rodziny, ale nie identyczne.

Rooibos (czyli Aspalathus linearis) i miodokrzew (Cyclopia) należą do tej samej rodziny botanicznej (bobowatych) i rosną w podobnych warunkach geograficznych. Choć bywają ze sobą mylone, a często sprzedawane obok siebie jako alternatywa dla herbaty, różnice między nimi są wyraźne, a szczególnie na poziomie smaku i aromatu.

Rooibos ma charakterystyczny, łagodny smak z lekko ziemistą nutą, często opisywaną jako waniliowa. Napar jest ciemniejszy, bardziej bursztynowy. Smak rooibosa bywa nieco bardziej wytrawny i subtelny.

Miodokrzew natomiast ma zdecydowanie bardziej wyczuwalną nutę słodyczy. Jego smak określa się jako miodowy, lekko owocowy, z przyjemnym, zaokrąglonym finiszem. Jest delikatniejszy, a napar ma jaśniejszy, złocisty kolor. 

Jak zaparzać honeybush, żeby smakował najlepiej?

Parzenie honeybush nie jest skomplikowane, ale warto pamiętać o kilku zasadach, które pozwolą w pełni wydobyć jego aromat. 

Rekomendowana proporcja to 2 łyżeczki suszu na 200 ml wrzątku. Napar należy parzyć od 5 do 8 minut pod przykryciem, najlepiej w ceramicznym dzbanku lub kubku z pokrywką. Po tym czasie wystarczy odcedzić liście – i gotowe. Honeybush można podawać samodzielnie albo z dodatkami – dobrze łączy się z mlekiem, miodem, cytryną, a nawet sokiem owocowym. 

Podsumowanie – który napar wybrać. Rooibos czy honeybush?

Rooibos i honeybush to dwie niezwykle wartościowe rośliny naparowe pochodzące z tego samego regionu świata, ale oferujące nieco inne doznania. Oba napoje nie zawierają kofeiny, są bezpieczne i pełne antyoksydantów. Wybór zależy głównie od indywidualnych preferencji smakowych:

• Rooibos ma łagodny, lekko waniliowy smak, bardziej wytrawny i neutralny.
• Honeybush oferuje wyraźniejszą słodycz, z miodowym i owocowym tłem.
• Oba świetnie sprawdzają się w formie naparów i odwarów, zarówno na ciepło, jak i na zimno.

Honeybush to odkrycie. To herbatka– słodka, kojąca, przyjemna o każdej porze dnia. Miodokrzew potrafi oczarować nie tylko nazwą, ale również smakiem i aromatem.